Była sobie Pani. Nazwijmy ją K. K. pogodna i uśmiechnięta, ale w środku szarpana przez jakieś niepokoje ciągłe. Jakieś frustracje. Bo tyle możliwości jest, a jakoś żadna do niej nie chce przyjść. Bo ludzie mają tak dobrze, a ona jakoś nie. Pardon. Źle nie ma, ale jak to się mówi szału nie ma, d*py nie urywa. (więcej…)
Lubię obserwować ludzi. Najlepiej będąc w okularach. Dużych z ciemnymi szkłami. Gdy czekam na sałatkę przy drewnianym stole. Najbardziej lubię tych spokojnych. Tych po których widać, że mają czego chcieli… (więcej…)
Mokre stopy. Ciało oblepione piaskiem. Wiatr we włosach, słony posmak w ustach. Zimne piwo z sokiem w plastikowym kubku… (więcej…)
© Pani Blond 2016. All rights reserved.
